Κάμψη πέους- Νόσος Peyronie

Τι είναι η νόσος Peyronie;

Η νόσος Peyronie είναι μια ινωτική διαταραχή του πέους που χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό ινώδους πλάκας. Εξαιτίας της νόσου το πέος εμφανίζει κάμψη κατά τη στύση και πόνο. Κατά τη διάρκεια της στύσης, το πέος ενδέχεται να παρουσιάζει κλίση προς τα πάνω, κάτω ή στο πλάι, ανάλογα με το σημείο όπου έχει αναπτυχθεί η ινώδης πλάκα κάτω από τον λευκό χιτώνα του πέους. Τέλος, μπορεί να εμφανιστεί στον οποιονδήποτε, όμως εμφανίζεται συχνότερα στους άνδρες από 40 έως 70 ετών.

Στάδια νόσου Peyronie

Η νόσος Peyronie  χαρακτηρίζεται από δύο στάδια:

• Οξεία φάση: Διαρκεί από έξι έως δώδεκα μήνες. Χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία ουλώδους ιστού κάτω από το δέρμα του πέους, με αποτέλεσμα την κάμψη του ή την πρόκληση άλλων μορφολογικών αλλαγών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μπορεί να εμφανιστεί πόνος, είτε όταν το πέος είναι σε στύση είτε όταν είναι χαλαρό.
• Χρόνια φάση: Σε αυτό το στάδιο, η παραμόρφωση δεν επιδεινώνεται περαιτέρω. Ο πόνος συνήθως υποχωρεί, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να παραμείνει, ιδιαίτερα κατά τη στύση. Επιπλέον, σε αυτό το στάδιο είναι πιθανό να εμφανιστεί στυτική δυσλειτουργία (ED).

Ποια είναι τα αίτια πρόκλησής της;

Η ακριβής αιτία πρόκλησης της νόσου Peyronie δεν είναι πλήρως κατανοητή. Ωστόσο, διάφοροι παράγοντες φαίνεται να συμβάλλουν στην ανάπτυξή της:

• Επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί κατά τη σεξουαλική επαφή μπορεί να οδηγήσουν στη δημιουργία ουλώδους ιστού.
• Συστηματικές νόσοι, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η αρτηριακή υπέρταση.
• Αυτοάνοσες παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος ενδέχεται να επηρεάσουν τη φυσιολογική επούλωση των ιστών.
• Μικροβιακοί  παράγοντες συμβάλλουν στην ανάπτυξη φλεγμονής, η οποία ενδέχεται να προκαλέσει τη δημιουργία ινώδους ιστού.
• Κληρονομική προδιάθεση, καθώς η νόσος φαίνεται να εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό.

Νόσος Peyronie & Συμπτώματα

Το κύριο σύμπτωμα της νόσου Peyronie είναι η παραμόρφωση ή κάμψη του πέους.

Άλλα κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου περιλαμβάνουν:

• Μείωση του μήκους του πέους.
• Απώλεια πάχους στον κορμό του πέους  που μπορεί να προκαλέσει εσοχή ή να του προσδώσει χαρακτηριστικό σχήμα «κλεψύδρας».
• Ψηλαφητές σκληρύνσεις ή οζίδια κατά μήκος του πέους.
• Πόνος κατά τη στύση.
• Ελάττωση της σκληρότητας της στύσης.
• Δυσκολία στη σεξουαλική επαφή, επηρεάζοντας τόσο τον ασθενή όσο και τον/την σύντροφό του.
• Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή.

Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν αιφνίδια ή να εξελιχθούν προοδευτικά. Αν και ο πόνος συνήθως υποχωρεί με την πάροδο του χρόνου, η κάμψη του πέους μπορεί να προκαλέσει λειτουργικές δυσκολίες. Σε περιπτώσεις όπου η γωνία της κάμψης υπερβαίνει τις 30 μοίρες η σεξουαλική επαφή ενδέχεται να καταστεί επώδυνη ή ακόμη και αδύνατη.

Πώς πραγματοποιείται η διάγνωση;

Η διάγνωση βασίζεται στο ιατρικό ιστορικό και στην κλινική εξέταση του ασθενούς. Ο γιατρός εξετάζει το πέος, αξιολογώντας την παρουσία ινώδους πλάκας και τον βαθμό της κάμψης.

Το υπερηχογράφημα πέους επιτρέπει την απεικόνιση της ινώδους πλάκας και την αξιολόγηση της αιμάτωσης των σηραγγωδών σωμάτων. Η έγκαιρη διάγνωση είναι καθοριστική για την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής προσέγγισης.

Νόσος Peyronie & Θεραπεία

Η αντιμετώπιση της νόσου Peyronie εξατομικεύεται ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, τη διάρκεια της νόσου και τον βαθμό επίδρασης στη σεξουαλική λειτουργία και την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Ειδικότερα, οι θεραπευτικές προσεγγίσεις κατηγοριοποιούνται σε συντηρητικές και επεμβατικές, ανάλογα με την εξέλιξη της πάθησης.

Σε ήπιες περιπτώσεις της νόσου Peyronie, ο γιατρός μπορεί να προτείνει παρακολούθηση χωρίς άμεση θεραπευτική παρέμβαση, καθώς σε ορισμένους ασθενείς η παραμόρφωση σταθεροποιείται ή υποχωρεί με τον χρόνο.

Η τροποποίηση παραγόντων κινδύνου, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπέρταση, μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της αιμάτωσης του πέους. Αν απαιτηθεί φαρμακευτική παρέμβαση, εξετάζονται από του στόματος  ή ενέσιμες θεραπείες. Σε κάθε περίπτωση η φαρμακευτική αγωγή στοχεύει στη μείωση του ινώδους ιστού και απαιτούν εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση.

Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου Peyronie ενδείκνυται σε σοβαρές περιπτώσεις, όπου η παραμόρφωση του πέους καθιστά τη σεξουαλική επαφή δύσκολη ή αδύνατη. Η επέμβαση πραγματοποιείται μόνο στη σταθερή φάση της νόσου, όταν η κάμψη δεν επιδεινώνεται και ο πόνος έχει υποχωρήσει για τουλάχιστον 6-12 μήνες.

Εάν εμφανίζετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα που σχετίζονται με τη νόσο Peyronie, επικοινωνήστε με τον Ουρολόγο-Ανδρολόγο Γεράσιμο Φραγκούλη. Ο ιατρός διαθέτει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση ανδρολογικών παθήσεων, εφαρμόζοντας τις πιο σύγχρονες τεχνικές αντιμετώπισης.